Varoluş süreci başlamıştı,

Ne büyük çabalarla dünyaya gelmiştik oysa,

Milyon kez bilinmeyen evrelerden geçerek düşmüştük ana rahmine,

Temizdik, paktık, apaktık.

Gittikçe şekillendi vücudumuz, her şeklinde Allah’ı zikir vardı.

Sıvı iken et, et iken cenin, cenin iken kas, kas iken fetüs ve İNSAN.

Bizim için zordu bu yollardan geçmek belki ama Rabbim bizlere bu zorluğu hissettirmeden çok ince düşünerek yaratmış bedenimizi,

Sonra doğduk, nur olduk evimizi aydınlattık, bereket olduk doğduğumuz eve, huzur olduk ailemize.

Şükür için, minnet için yaratılmıştık, her ağlayışımızda şükür ediyorduk rabbimize,

Her yeni bir harekette zikir vardı. Konuşmaya başlamada, emeklemede ve daha nicesinde,

Cennet gibi güzeldi ana kucağı ve dünya o zamanlarda tertemizdi çünkü biz temizdik.

Cennet gibi kokuyorduk mis, çok mis.

Annemizi kokusundan tanıyorduk, annemizde bizi.

Büyüyorduk gitgide ve Rabbimin bize bahşettiği tüm nimetlerden yararlanıyorduk,

Rabbimizin içimize doldurduğu iman ışığı ile dua etmeye çalışıyorduk küçücük ellerimizle,

Hepsi çok güzeldi, melekler bizimleydi, korunurduk.

Ve yıllar sonra,

Varlıktan okluğa gitmek için çabalamaya başladık,

Bebeklik bitmişti, artık saf değildik,

Kokumuzda hırs, zulüm, dünya telaşı vardı.

Artık biz biz değildik. Bambaşka yapıvermiştik bedenlerimizi,

Oysaki hala doğduğumuz gibiydik, tek değişen şeklimizdi.

Rabbim bize büyümeyi daha yararlı işler yapmak için emretmişti ve bizde büyümüştük.

Ama bizim için her şey bu kadar basitti, günah işlemek, zina yapmak, haram peşinde koşmak.

Zor olan iyi olmaktı. Aslında en kolay olanı, biz insanlar zor yapmıştık.

Hırs doldu gözlerimiz,

Paraydı düşündüğümüz, sevdiklerimizi aldatır olduk, İslam diyen dillerimiz yalan söyler oldu.

Bu muydu, bu kadar basit miydi,  ? Bunlar için mi gelmiştik dünyaya.

Annemizi babamızı tanımaz, saymaz olduk, vurduk kırdık, can yaktık ne için yaptık bunları cehennem için, farkındaydık ama farkında değildik.

Cennet olan dünyamızı cehennem yapmıştık, neden diye sormadan yaşadık, nedensiz ve geçici, hem de sebepsiz.

Ve artık,

Uyanma vaktiydi artık. Bu yalan dünya ya yenilmemeliydik, şeytanın oyunlarına gelmemeliydik. Kendimiz hazırlamamalıydık ateşimizi,

Döndürelim ateşi, yağmurlara, çevirelim imansız dünyamızı iman yoluna,

Karanlığımızı Bismillah diyerek aydınlatalım, her gün analım Allah’ımızı iman aşkıyla.

Kendimize bu güzellikleri çok görmemeliydik.

La ilahe illallah diyerek coşturalım gönüllerimizi. Cennet yapalım dünyamızı nefsi duygulardan arınarak.

Uymayalım nefsimize, el açalım rabbimize, cennetini isteyelim hem bu dünya da hem de öbür dünya da ailemizle,

Bebeklikte olduğu gibi temizleyelim içimizi imanla, biz nasılsak dünyayı da öyle görürüz bu nedenle önce kendimizi temizleyelim aşkla,

Bak ne güzel uçuyor kuşlar, zikir ediyor Rabbına,  bak ne güzel açıyor çiçekler hamdla, sabırla,

Bak ne güzel nimetler var önünde ve daha fazlası ahrette,

Nefs uğruna yapma kendine eziyet,

Gel ey kardeşim Allah diyelim budur meziyet.

 Doğduğumuz günlere geri dönelim, Her şerrin içinde hayır görelim,

Gel ey kardeşim hakka gelelim, hakka gelelim.

                                                                                                                      Son-gül